Archief van
Tag: Ubuntu

Ubuntu MATE 20.04 – II

Ubuntu MATE 20.04 – II

Reacties 0 reacties

Na een paar dagen prutsen is de installatie van Ubuntu MATE 20.04 afgerond. Echt enthousiast ben nog steeds niet, maar toch moet ik het hier maar bij laten.

De foutmelding uit deel I werd veroorzaakt door diverse crash-rapporten. Na het leegmaken van de betreffende map was dat probleem dus snel verholpen. De Grub (boot manager van Ubuntu) blijft echter zo af en toe nog steeds tevoor­schijn komen. Dat zal wel iets te maken hebben met restanten van de eerste (mislukte) installatie. Ik blijf daar verder maar gewoon af; ik moet het maar voor lief nemen.

En zo heeft elke versie van Ubuntu wel een aantal nukjes. Het schijnt er allemaal bij te horen, want Ubuntu is liefdewerk. En dat is toch nog altijd beter dan een product van ene heer Gates. Met de opbrengst van Windows wil dit heerschap ons nl. volspuiten met troep die geen weldenkend mens in z’n lijf wil hebben!

EINDE

Foto: Screendump van mijn huidige bureaublad

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Ubuntu MATE 20.04 – I

Ubuntu MATE 20.04 – I

Reacties 0 reacties

De overstap naar 64 bits zat al een tijdje in de planning, maar ik bleef het telkens maar weer uitstellen. Alle persoonlijke bestanden, wachtwoorden en andere inlog­gegevens moeten immers worden gekopieerd alvorens de overstap van 32 naar 64 bits gemaakt kan worden?

Maar ja, vroeg of laat moet je toch echt een keer overstappen, want de support voor Ubuntu MATE 18.04 (32 bits) wordt afgebouwd. Tevens wordt de nieuwste versie van diverse applicaties alleen nog maar geleverd in 64 bits.

Enfin, na het kopiëren van duizenden bestanden en het vergaren van zoveel mogelijk wachtwoorden e.d. kon het feest beginnen! Met een opstartbare USB-stick met daarop de installatie­bestanden voor Ubuntu MATE 20.04 Focal Fossa leek het allemaal een fluitje van een cent te zijn. Totdat… ik bij ongeveer 95% van de installatie een foutmelding kreeg!

Het bleek te gaan om de extra optie om meteen de updates en evt. benodigde drivers te installeren. Die optie had ik dus aangevinkt, maar dat had ik niet moeten doen. Direct daarna kwam Firefox op de proppen met een pagina waarop stond vermeld dat het hier een oud probleem betrof dat nog niet was opgelost. Grrr! Ik kon dus opnieuw beginnen!

Bij de tweede poging (zonder extra opties) verliep de installatie wel gladjes, maar na de reboot kreeg ik te maken met de Grub; de boot manager van Ubuntu. Ik heb echter geen dual boot nodig. Zelfs de twee opties om Ubuntu te starten met geheugentest lijken me niet echt heel zinvol met een licht­gewicht besturings­systeem als Ubuntu.

Ik moest dus van die Grub af! Dat bleek echter niet zomaar te kunnen, maar er was wel een Grub-customizer beschikbaar waarmee diverse zaken, zoals de standaard­keuze en de time-out, konden worden ingesteld. Geen van de instellingen in die customizer heeft trouwens enig effect gehad, maar vastlopen kon het programma wel! Daarom zit ik nu opgezadeld met een foutmelding (foto) die telkens blijft terugkomen.

Die foutmelding krijg ik vast wel weg als ik die customizer verwijder, maar dat moet via de terminal (een soort DOS-venster). Ik moet dus eerst de juiste opdrachten zien te vinden om dat op een goede manier te doen. Het moge duidelijk zijn dat opdrachten via de terminal ‘dodelijk’ kunnen zijn.

Al met al ben ik tot op heden dus niet echt enthousiast over Ubuntu MATE 20.04 Focal Fossa. Hopelijk wordt deel II iets positiever!

Wordt vervolgd

Foto: Screendump van de dagelijkse foutmelding

(Nog geen stemmen)
Laden...
Pixelneutraal

Pixelneutraal

Het leven van een weblogger wordt steeds moei­lijker. Een paar weken geleden was ik nl. nog best gelukkig met het thema Twenty Fourteen. Het zag er op 19″ met 1280 x 1024 pixels nl. prima uit. Goed, naast de scrollbar hield ik een paar pixels over. Maar ja, met al dat responsive geleuter (passend op ieder scherm) van tegen­woordig kan het natuur­lijk niet altijd tot op de laatste pixel kloppen…

Vorige week kocht ik echter een andere monitor. Met 20″ is ie dus nauwe­lijks groter. Ik ver­wachtte dan ook dat ik wel kon door­gaan met een vergelijk­bare resolutie, maar daar dacht Ubuntu anders over. De enige geschikte reso­lutie onder Ubuntu bleek nl. 1600 x 1200 te zijn. Het was (en is) gestoken scherp, maar de menu’s en titel­balken waren nu toch wel heel erg klein.

Het bijstellen van de fonts voor de interface en de appli­caties was snel gepiept. Met zo hier en daar één of twee pixels meer was de zaak weer prima leesbaar. Voor de browser gelden natuur­lijk andere regels omdat er geen twee web­sites gelijk zijn. Sommige sites passen zich overigens prima aan, maar meestal moet ik de tekst inzoomen naar 110 of 120%.

Maar dan de Geuzenpartij… Ach! Die stond zielig en verlegen aan de linker­kant met een zee van ruimte rechts! En dat voor een offi­cieel thema van WordPress!? Oké, met een paar regel­tjes extra CSS stond de zaak in het midden, maar voor verdere aan­passing is er voor elk geintje telkens weer een meter CSS nodig. Verder sleutelen aan het huidige thema heeft dan ook geen zin.

Graag had ik een logje willen schrijven over Air France-KLM. De Staat inves­teert immers in ver­vuilende lucht­vaart terwijl wij elek­trisch moeten gaan rijden om het klimaat te redden? Ook had ik nog wat in mijn hoofd over de houtkap in Amersfoort. Natuur­lijk ben ik niet tegen door­stroming van het verkeer, maar kunnen ze nou zomaar bomen blijven kappen voor een strook asfalt terwijl wij ons blauw betalen i.v.m. de CO2?

Helaas! Die logjes gaan niet meer lukken. De komende tijd ben ik nl. druk met een nieuw thema. Vroeger deed ik onge­veer vier jaar met een thema, maar tegen­woordig lijkt dat nog slechts een maand te zijn! Enfin, hope­lijk ben ik straks weer terug met een fraai pixel­neutraal, mileu­vriendelijk en houtkap­vrij jasje!

Foto: Noorderlicht in pixels
Bron: Pixabay

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Ubuntu MATE 18.04 Bionic Beaver

Ubuntu MATE 18.04 Bionic Beaver

De naam Bionic Beaver vind ik wat minder slim gekozen omdat beaver ook iets geheel anders kan betekenen. Maar goed, dit terzijde.

Ubuntu MATE 18.04 Bionic Beaver is al weer een paar maanden beschik­baar, maar ik wacht bij een nieuwe versie altijd totdat ik een melding krijg via Update­beheer. De kinder­ziekten zijn er dan nl. wel uit. Vorige week, zo rond 31 juli, was het zover! De afgelopen dagen ben ik dus lekker druk geweest met het instal­leren van die bionische doos, ehh… bever!

De instal­latie zelf viel wel mee, maar daarna begon (zoals altijd) het gedoe pas echt. Wat dat aangaat is Ubuntu dus niet anders dan bijv. Windows of MacOS. Ver­ouderde software moest dus worden ver­vangen, er waren wat extra codecs nodig, een aantal launchers (short­cuts) waren van het paneel (taakbalk) verdwenen, enz., enz. Maar goed, inmiddels werkt alles weer.

De meest in het oog springende ver­andering is het menu. Daar ga ik de komende tijd mis­schien nog wel wat mee experi­menteren, maar voor­alsnog heb ik gekozen voor het klassieke menu. Ik heb nl. genoeg aan een paar simpele uitklap­­vensters met een aantal hoofd­­groepen en applicaties.

Enfin, ik ben met deze nieuwe versie weer geheel gratis en voor niets helemaal up-to-date!

Foto: Bionic Beaver

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
F*ck Facebook?

F*ck Facebook?

De afgelopen week is er heel wat gedoe geweest omtrent het data­misbruik door Facebook. Natuurlijk krijgt Facebook een dikke f*ck you van mij, maar ik zie nog niet direct aanleiding om mijn FB-account op te heffen.

Het verhandelen van data en het aanbieden van reclame op maat vormen samen de enige bron van inkomsten voor gratis diensten op internet. Uiteraard is Markje Zuckerberg hiermee ‘een tikje’ te ver gegaan. Hij is nl. multi-multi-miljardair geworden door onze data! De verhoudingen zijn dus goed zoek! (Voor de goede orde: ik ben voor een paar tientjes per dag voor een baas gaan werken…)

Onlangs heb ik mijn eigen FB-data ‘ns opgevraagd. Al snel werd het duidelijk dat alles is bewaard wat ik ooit op Facebook heb geplaatst. Dat is natuurlijk niet zo fraai, maar dat was te verwachten. Ik heb dan ook nooit mijn banksaldo of mijn PIN-code openbaar gemaakt. Ook heb ik nooit foto’s geplaatst van iedere keutel die ik ooit gedraaid heb.

Aan de hand van mijn interesses is er op zich wel een profiel op te maken, maar of dat nou echt zo schokkend is? Ik vind bijv. Bassie en Adriaan leuk, ik heb o.a. Children of the Corn gezien, ik heb de Popol Vuh gelezen, en ik ben vóór persoonlijke vrijheden. Ik heb het ooit eens zelf opgegeven. O ja, mijn mobiele nummer is nog steeds 0612345678. Mijn mail is dus nog niet afgestruind om mijn echte nummer te vinden.

Tegenwoordig moeten we dus zorgvuldig omgaan met onze gegevens, maar internet opgeven zit er echt niet meer in. Koop jij bijv. nog weleens een tijdschrift of een tv-gids? Kom je nog weleens bij de biblio­theek om iets op te zoeken over een specifiek onderwerp? Koop je nog weleens een CD? Vraag je nog weleens ergens telefonisch een brochure aan? Ga je nog weleens naar het station om een paar vertrek­tijden te noteren?

Ik deed het allemaal nog op de dag voordat ik internet had. Wat dit onderwerp aangaat, wil dan ook niet meer terug naar die tijd. Ik probeer me natuurlijk wel een beetje af te schermen door Ubuntu te gebruiken. Surfen doe ik meestal met een TOR browser, zoeken doe ik met DuckDuckGo, vertalen doe ik via Dictionary en mijn kaarten­boer is OpenStreetMap.

Dit lijkt allemaal wel een beetje te werken. Heb jij ook nog een paar goeie tips? Dan hoor ik dat graag. Alvast bedankt!

Foto: Dislike Facebook
Bron: Facebook

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Nukjes – II

Nukjes – II

Het is me niet gelukt om Budgie geheel te verwijderen, maar dat gaf niets. Ik zou toch direct verder gaan met upgraden naar Ubuntu 17.04. In deze allernieuwste versie van Ubuntu waren er wel een paar nieuwe interfaces beschikbaar. Ik koos er dan ook zomaar eentje uit. En toen gebeurde het… Ik zat ineens naar een knipperende cursor te kijken.

Gelukkig is de ramp te overzien, want ik heb nog een PC met Window$ 7. Al snel vond ik op diverse sites van Ubuntu aller­hande toets­combinaties om dit probleem te omzeilen, maar die bleken geen alle te werken.

Uiteindelijk zat er niets anders op dan installatie-DVD van Ubuntu 10.04 er maar eens bij te pakken om te redden wat er nog te redden viel. De meeste bestanden verhuis ik z.s.m. naar een externe harddisk, maar toch was ik wel blij dat ik al het recente spul uit mijn persoon­lijke mappen zoals Downloads, Muziek, enz. nog veilig kon stellen alvorens te gaan downgraden naar een versie uit 2010.

Vanuit 10.04 was het twee jaar geleden nog mogelijk om via 12.04 te upgraden naar 14.04, maar dat lukt nu helaas niet meer omdat er geen onder­steuning meer is voor een zeven jaar oude versie. Uit dit voor­gaande heb je kunnen opmaken dat de beste versies (met de langste support) in april van de even jaren verschijnen.

En nu? Tsja, voor alle recente versies is er een image (.iso) te downloden. Daarmee moet het in theorie mogelijk zijn om bijv. een bootable USB-stokje te maken. Maar ja, vraag me niet waarom, maar sinds de dagen van Window$ 98 SE is het mij simpelweg nooit meer gelukt om iets bootables te maken. Daarom heb ik onlangs bij SoftwareConsulent een installatie-DVD voor Ubuntu 16.04 besteld.

Daarmee ben ik in principe weer terug bij af, maar ik hoop natuurlijk wel dat een kakel­verse installatie heel wat sneller opstart dan een upgrade van een upgrade. En daar weer een upgrade van.

En dan tot slot het kosten­plaatje: Ubuntu is geheel gratis. De DVD van 10.04 werd mij in 2011 dan ook gratis toegezonden. Er werd alleen een bijdrage gevraagd als je Ubuntu een goed product vond. Daar heb ik destijds 5 euro van gemaakt. Nu kost een DVD incl. verzend­kosten 4 euro. Daar maak ik ook dit keer weer 5 euro van. Als ik dus eens in de zes jaar 5 euro betaal voor het gebruik van Ubuntu, dan kom ik uit op 83,3 cent per jaar. Dat is dus wel te overzien!

EINDE

Foto: De kosten voor zes jaar Ubuntu

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Nukjes – I

Nukjes – I

Ondanks het feit dat Ubuntu z’n nukjes blijft houden, moet ik toch zeggen dat ik het een prettig besturings­systeem vind. Inmiddels gebruik ik het zo’n zes jaar, en ik heb er nooit onoverkome­lijke problemen mee gehad. Tot afgelopen week dan.

Mijn huidige versie, Ubuntu 16.04 (april 2016), werkte prima, maar het opstarten duurde toch wel heel erg lang. Tussen­tijdse updates verhielpen dat probleem niet, dus vond ik dat ik zelf maar eens moest ingrijpen door te gaan upgraden. Ik vermoedde nl. dat de interface de schuldige was. Daar had ik immers twee of misschien wel drie tweak tooltjes tegenaan geflikkerd?

Ooit was ik nl. dik tevreden met de klas­sieke Gnome interface. Gewoon een menubalk met een paar uitklap­vensters. Je kon ook nog kiezen tussen een aantal lichte en donkere uitvoeringen. Maar toen kwam Unity, een lelijke en onhandige interface, en Gnome werd het onder­geschoven kindje.

Er waren nog wel een paar Gnome-varianten, maar daar viel weinig tot niets aan te veranderen. Vandaar dat ik dus wat tooltjes nodig had om de kleuren en de picto­grammen aan te passen, om de venster­knoppen naar rechts te verhuizen, en nog een paar kleine dingetjes. Gelukkig komt Gnome weer helemaal terug. Tijd dus om dat eens via upgrades te controleren.

In 16.10 waren er nauwelijks zichtbare veranderingen. Mijn gehele interface met al z’n tweaks was zelfs volledig intact gebleven. De opstart­tijd bleef dus met een minuut of twee ongeveer gelijk. Ook bleken er nog geen andere interfaces beschik­baar te zijn in het login-scherm. Goed, ik heb heel kort wat zitten spelen met Budgie, een Gnome-variant die mogelijk vanaf versie 18.04 de standaard gaat worden.

Budgie was via de terminal (vergelijk­baar met de aloude DOS prompt) te installeren. Helaas bleek kanarie­pietje Budgie nog in experi­mentele fase te verkeren, want een hoop zaken werkten nog niet. Het lukte me gelukkig nog net om weer uit te loggen en terug te keren naar mijn vertrouwde interface. Dat bleek echter een voorbode te zijn van iets veel ergers…

Wordt vervolgd

(Nog geen stemmen)
Laden...
16.04 Xenial Xerus

16.04 Xenial Xerus

Uiteindelijk is er met de upgrade van Ubuntu 14.04 naar 16.04 maar weinig veranderd. De echte ver­anderingen zullen dan ook wel onder­huids zitten. Ook mijn aangepaste klassieke desktop is vrijwel ongewijzigd gebleven. Het is mooi dat vele hand­matige wijzigingen aan de instellingen zijn behouden. De MATE Desktop is dus niet direct noodzakelijk.

Het viel meteen op dat de schermmeldingen in 16.04 weer werken zoals het hoort. Zulke dingen horen gewoon een kruisje te hebben om ze weg te kunnen klikken plus een optie om der­gelijke meldingen uit te zetten. Deze twee zaken waren dood­leuk vergeten in 14.04 en zijn ook bij tussen­tijdse updates niet terug­gekeerd. Het was soms nl. erg hinder­lijk dat die weinig interes­sante meldingen altijd 10 seconden in beeld bleven.

En zo is er weer een probleempje verholpen, maar daar krijg je helaas ook weer wat andere pro­bleempjes voor terug. Een gegeven paard -Ubuntu is helemaal gratis- mag je natuurlijk niet in de bek kijken, maar toch vind ik het vreemd dat er half­bakken software wordt mee­geleverd.

De nieuwe Totem Media Player (in het Nederlands simpelweg Video’s geheten) heeft bijv. een fraaie half­transparante bedienings­balk gekregen die vanzelf tevoor­schijn komt als je de muis beweegt. Ongetwijfeld is er veel aandacht geschonken aan de vorm­geving van die balk, maar men is toevallig wel vergeten om de software af te leveren met werkende knoppen.

Goed, starten en stoppen van de video deed ik toch vrijwel altijd al met de spatie­balk. Bovendien is VLC sowieso een beter alter­natief, dus dat pro­bleem zal ik dan maar beschouwen als zijnde opgelost.

Iets soortgelijks trof ik aan bij het simpele spelletje Swell Foop dat al enige tijd wordt mee­geleverd. De menu­balk is verdwenen waardoor je geen opties meer kunt instellen.

Dergelijke kleine ergernissen zullen hopelijk bij tussen­tijdse updates wel worden recht­gezet, maar toch vind ik dat allemaal een beetje jammer. Voor de rest is Ubuntu nl. een prima gratis product!

(Aantal stemmen: 2 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Upgrade Ubuntu

Upgrade Ubuntu

Eens in de paar jaar komt er een officiële upgrade uit voor Ubuntu, een zgn. LTS (Long Term Service). Op dit moment is versie 16.04 (april 2016) aan de beurt. Een upgrade van je besturings­systeem is in feite hetzelfde als een upgrade van je weblog­software. Het is allemaal geen hogere wiskunde, maar na de instal­latie zijn er altijd tien­tallen zaken die nog moeten worden aangepast. En daar heb je helaas niet elke dag zin in.

Bij de huidige versie, 14.04, heb ik nog het meest lopen klooien met de vorm­geving van de desktop. Ik heb twee tweak tools nodig gehad om de handel terug te zetten naar de klassieke desktop. En dat is er m.i. echt eentje te veel.

Natuurlijk ben ik hopeloos ouderwetsch, maar ik heb toch echt genoeg aan een paar uitklap­vensters met een aantal hoofd­groepen en applicaties. De nieuwe Unity-desktop heeft nl. de belang­rijkste applicaties met iconen zo groot als stoep­tegels gerang­schikt aan de rand van het scherm. Dat is best handig, maar al het andere zit een paar muis­klikken verderop. Om dat probleem te omzeilen is er een zoek­functie ingebouwd die vooral erg handig is als je niet de exacte naam of beschrijving weet…

Gelukkig zijn er vele anderen die daar net zo over denken. Op menig forum kom ik nl. nog steeds berichten tegen van mensen die al die over­bodige Unity-franje alleen maar contra­productief vinden.

Dat hebben ze bij Ubuntu goed opgepikt. Daarom is er enige tijd geleden een nieuwe klassieke desktop verschenen met de naam MATE. Dat spreek je niet uit als het Engelse (of beter: Australische) ‘mate’, maar als ‘maté’. Dat is een hulst­achtige plant die in een deel van Zuid-Amerika voorkomt.

MATE is er overigens ook als complete licht­gewicht variant van de ‘echte’ Ubuntu. Ik weet op dit moment echter nog niet of die ook krachtig genoeg is voor bijv. video­conversie. Morgen (?) ga ik dus kiezen voor de gang­bare Ubuntu 16.04. De MATE Desktop kan ik dan instal­leren nadat de upgrade is afgerond.

Ubuntu is overigens niet beter of slechter dan Windows, maar als je Micro$oft met z’n stiekeme Windows-updates een dikke vinger wilt geven, dan zou je eens kunnen denken aan een overstap.

(Aantal stemmen: 2 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Stiekem

Stiekem

Ja, ook ik ben eigenlijk best wel stiekem. Ik probeer nl. zo stilletjes mogelijk te surfen. Helaas had ik laatst pech, want ik kreeg onder Ubuntu 12.04 geen Tor-browser aan de praat. Die bleef nl. maar zaniken over mijn proxy-instellingen terwijl ik toch expliciet had aangegeven dat ik gewoon zonder proxy rechtstreeks op het Tor-netwerk wilde komen.

Gelukkig doet de nieuwste versie het onder Ubuntu 14.04 weer wel. Ik kan dus weer anoniem surfen over het gewone zichtbare web, maar het onzichtbare web (ook wel deep, hidden of dark web genoemd) blijkt nog steeds moeilijk begaanbaar terrein te zijn. Het gaat hier om domeinen die op .onion eindigen, en die alleen via het Tor-netwerk te bereiken zijn.

Het is weliswaar een koud kunstje om een paar pagina’s met Tor links, deep web links of .onion links te vinden, maar telkens blijkt er maar een paar procent van alle aangeboden links te werken.

Je snapt natuurlijk wel dat je op het onzichtbare web andere zaken aantreft dan op het gewone zichtbare web. Zo ben ik al eens gestuit op een wapenhandel, een huurmoordenaar, een drugs­dealer en een valsemunter. Het moge hopelijk wel duidelijk zijn dat ik in geen van deze zaken werkelijk geïnteresseerd ben. Het gaat me puur om de curiositeit.

P.S.: Lees evt. ook deze logs over het onzichtbare web.

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Ubuntu 14.04

Ubuntu 14.04

Voor mij is de vraag of ik moet overstappen op Windows 10 totaal niet belangrijk. Ik ben nl. onlangs van Ubuntu 12.04 overgestapt op 14.04. Mijn HP van ongeveer 10 jaar oud was wel toe aan vervanging, dus heb ik door de plaatselijke computerboer een mooi systeempje laten samenstellen met een mooie blanco harde schijf (1 TB) in twee partities zodat ik de ene helft kon inrichten voor Ubuntu, en de andere helft voor mijn bestanden.

Ubuntu is en blijft natuurlijk een OS dat door hobbyisten is gemaakt. Je loopt dan ook wel eens tegen een probleem aan, maar gelukkig is er voor alles een oplossing. Je moet dan niet bang zijn om het terminalvenster (vergelijkbaar met de systeemprompt van Windows) te gebruiken.

Voor een aantal Windows-applicaties gebruik ik nog steeds XP op een oude Compaq. Dat gaat wel veranderen, maar daar heb ik geen haast bij. Ik zal Windows 7 een herkansing geven, maar dan moet ik wel met één van de lichtste varianten aan de slag. Windows 7 stelt nl. altijd hogere eisen aan de hardware dan wordt opgegeven door Microsoft.

En dan tot slot: Windows 10 zal voor de meeste gebruikers gratis te downloaden zijn, en je weet natuurlijk wel waarom…

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)
Laden...
Het onzichtbare web – III

Het onzichtbare web – III

De sites waar die vriend het over had, heb ik inmiddels ook bezocht. Het zijn sites waar je een vals paspoort kunt kopen, waar je het handboek voor terroristen kunt downloaden, en waar je veel foto’s en filmpjes vindt van onthoofdingen door jihad-strijders. Allemaal spul waar zowel die vriend als ikzelf eigenlijk helemaal niet in geïnteresseerd zijn. Het is en blijft dan ook alleen maar spannend om er eens kennis van te nemen.

Ik was dan ook vooral benieuwd naar wat hij precies had gedownload. Het bleek te gaan om een complete bundel van Tor Project, bestaande uit een aangepaste versie van Firefox plus een applicatie om je aan te kunnen melden op het Tor-netwerk. (Onder Ubuntu nog immer Vidalia geheten.)

Aha! Deze aangepaste versie van Firefox start vanzelf op zodra je bent aangemeld op het Tor-netwerk. Naast de url-balk staat een zgn. Torbutton die met een icoontje van een ui de status weergeeft. Vanaf dat moment is het allemaal wel duidelijk: zolang de ui groen is, dan is alles OK, en kun je surfen over het zichtbare en het onzichtbare web! (Ook wel bekend als deep web, hidden web of invisible web.)

Heb je jarenlang een andere browser gebruikt, dan zul je misschien ff moeten wennen aan de nieuwe browser, maar als je Firefox al kent, dan verandert er vrijwel niets. Eén van de zeer weinige zichtbare wijzigingen betrof het rijtje zoekmachines in het zoekveld rechts naast de url-balk. Daar stonden er twee bij die ik nog niet kende: Startpage en DuckDuckGo.

Ze roepen allebei dat ze niets bijhouden over ons, maar dat kunnen we uiteraard onmogelijk controleren. Ik geef ze echter vooralsnog het voordeel van de twijfel, en ga vanaf vandaag mijn vocabulaire aanpassen door googelen te vervangen door duckducken.

En dan nu de hamvraag… Hoe anoniem ben je nou als je via Tor surft?

Volledige anonimiteit is m.i. een utopie. Er zullen nl. altijd Handige Harry’s blijven die iets kunnen achterhalen, maar je maakt het ze in ieder geval niet al te makkelijk. Die Harry’s zullen natuurlijk wel steeds handiger worden, en daarom zal er in de toekomst vast wel weer iets komen dat beter is dan het huidige Tor. Zo zal het helaas altijd wel een kat-en-muisspel blijven.

Hiermee eindigt deze serie. Tot ziens, tot onion, en tot duck!

EINDE

(Aantal stemmen: 2 | Gemiddeld: 4,50 van 5)
Laden...