De Geuzenpartij!

De naam Bionic Beaver vind ik wat minder slim gekozen omdat beaver ook iets geheel anders kan betekenen. Maar goed, dit terzijde.

Ubuntu MATE 18.04 Bionic Beaver is al weer een paar maanden beschik­baar, maar ik wacht bij een nieuwe versie altijd totdat ik een melding krijg via Update­beheer. De kinder­ziekten zijn er dan nl. wel uit. Vorige week, zo rond 31 juli, was het zover! De afgelopen dagen ben ik dus lekker druk geweest met het instal­leren van die bionische doos, ehh… bever!

De instal­latie zelf viel wel mee, maar daarna begon (zoals altijd) het gedoe pas echt. Wat dat aangaat is Ubuntu dus niet anders dan bijv. Windows of MacOS. Ver­ouderde software moest dus worden ver­vangen, er waren wat extra codecs nodig, een aantal launchers (short­cuts) waren van het paneel (taakbalk) verdwenen, enz., enz. Maar goed, inmiddels werkt alles weer.

De meest in het oog springende ver­andering is het menu. Daar ga ik de komende tijd mis­schien nog wel wat mee experi­menteren, maar voor­alsnog heb ik gekozen voor het klassieke menu. Ik heb nl. genoeg aan een paar simpele uitklap­­vensters met een aantal hoofd­­groepen en applicaties.

Enfin, ik ben met deze nieuwe versie weer geheel gratis en voor niets helemaal up-to-date!

Foto: Bionic Beaver

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...

Eens in de paar jaar komt er een officiële upgrade uit voor Ubuntu, een zgn. LTS (Long Term Service). Op dit moment is versie 16.04 (april 2016) aan de beurt. Een upgrade van je besturings­systeem is in feite hetzelfde als een upgrade van je weblog­software. Het is allemaal geen hogere wiskunde, maar na de instal­latie zijn er altijd tien­tallen zaken die nog moeten worden aangepast. En daar heb je helaas niet elke dag zin in.

Bij de huidige versie, 14.04, heb ik nog het meest lopen klooien met de vorm­geving van de desktop. Ik heb twee tweak tools nodig gehad om de handel terug te zetten naar de klassieke desktop. En dat is er m.i. echt eentje te veel.

Natuurlijk ben ik hopeloos ouderwetsch, maar ik heb toch echt genoeg aan een paar uitklap­vensters met een aantal hoofd­groepen en applicaties. De nieuwe Unity-desktop heeft nl. de belang­rijkste applicaties met iconen zo groot als stoep­tegels gerang­schikt aan de rand van het scherm. Dat is best handig, maar al het andere zit een paar muis­klikken verderop. Om dat probleem te omzeilen is er een zoek­functie ingebouwd die vooral erg handig is als je niet de exacte naam of beschrijving weet…

Gelukkig zijn er vele anderen die daar net zo over denken. Op menig forum kom ik nl. nog steeds berichten tegen van mensen die al die over­bodige Unity-franje alleen maar contra­productief vinden.

Dat hebben ze bij Ubuntu goed opgepikt. Daarom is er enige tijd geleden een nieuwe klassieke desktop verschenen met de naam MATE. Dat spreek je niet uit als het Engelse (of beter: Australische) ‘mate’, maar als ‘maté’. Dat is een hulst­achtige plant die in een deel van Zuid-Amerika voorkomt.

MATE is er overigens ook als complete licht­gewicht variant van de ‘echte’ Ubuntu. Ik weet op dit moment echter nog niet of die ook krachtig genoeg is voor bijv. video­conversie. Morgen (?) ga ik dus kiezen voor de gang­bare Ubuntu 16.04. De MATE Desktop kan ik dan instal­leren nadat de upgrade is afgerond.

Ubuntu is overigens niet beter of slechter dan Windows, maar als je Micro$oft met z’n stiekeme Windows-updates een dikke vinger wilt geven, dan zou je eens kunnen denken aan een overstap.

(Aantal stemmen: 2 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...

Voor mij is de vraag of ik moet overstappen op Windows 10 totaal niet belangrijk. Ik ben nl. onlangs van Ubuntu 12.04 overgestapt op 14.04. Mijn HP van ongeveer 10 jaar oud was wel toe aan vervanging, dus heb ik door de plaatselijke computerboer een mooi systeempje laten samenstellen met een mooie blanco harde schijf (1 TB) in twee partities zodat ik de ene helft kon inrichten voor Ubuntu, en de andere helft voor mijn bestanden.

Ubuntu is en blijft natuurlijk een OS dat door hobbyisten is gemaakt. Je loopt dan ook wel eens tegen een probleem aan, maar gelukkig is er voor alles een oplossing. Je moet dan niet bang zijn om het terminalvenster (vergelijkbaar met de systeemprompt van Windows) te gebruiken.

Voor een aantal Windows-applicaties gebruik ik nog steeds XP op een oude Compaq. Dat gaat wel veranderen, maar daar heb ik geen haast bij. Ik zal Windows 7 een herkansing geven, maar dan moet ik wel met één van de lichtste varianten aan de slag. Windows 7 stelt nl. altijd hogere eisen aan de hardware dan wordt opgegeven door Microsoft.

En dan tot slot: Windows 10 zal voor de meeste gebruikers gratis te downloaden zijn, en je weet natuurlijk wel waarom…

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...

Inmiddels gaan er vele dagen voorbij zonder dat ik Windows nodig heb. Je kunt dan ook gerust zeggen dat ik blij ben met Ubuntu. Surfen? FTP-en? HTML en PHP bewerken? Een torrentje zoeken? Daar heb ik geen Windows meer voor nodig! Ook heb ik nu eindelijk de beschikking over één mediaspeler voor alle gangbare mediaformaten, inclusief FLV (Flash Video), MOV (QuickTime) en bijna alle RM (RealPlayer).

Over de Windows-emulator WINE ben ik echter wat minder enthousiast. Het werkt lang niet altijd vlekkeloos, en eindigt vrijwel atijd met een paar interessante foutmeldingen. (Ubuntu loopt daar overigens niet op vast.)

Het gebruik van Windows-applicaties is m.i. dus niet echt een optie, en ben inmiddels naarstig op zoek naar goede vervangers voor o.a. Paint Shop Pro (foto’s), GoldWave (audio) en PageMaker (DTP). En ten slotte blijft het vreemd dat mijn printer/scanner nergens op wenst te reageren. Goed, het zij toegegeven dat mijn Lexmark X1195 niet in de lijst voorkomt, maar het zou toch op z’n minst mogelijk moeten zijn om met de standaard-driver een stukje platte tekst af te drukken? Maar nee hoor, wat ik ook probeer: alles komt in de wachtrij. En als ik vervolgens de wachtrij open, dan blijkt deze leeg te zijn!

Al met al vind ik dan ook dat Ubuntu nog wel een aantal obstakels te overwinnen heeft, maar voor de rest is het een prachtproduct dat zondermeer de potentie heeft om Windows voorbij te streven.

Tips omtrent software en drivers blijven natuurlijk welkom. Bij voorbaat dank!

(Aantal stemmen: 3 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...

Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk is het gelukt om de veel te lange installatie-ID (9 x 6 cijfers) aan Micro$oft door te geven, en om de code die ik terugkreeg (7 x 6 cijders) hier weer in te voeren. XP draait hier nu, en daar ben ik op zich best wel redelijk tevreden mee, maar ben ondertussen steeds vaker bezig op mijn oude systeem waarop Ubuntu naast XP is geïnstalleerd.

Na de kennismaking met de volledig naar eigen wens aan te passen GNOME-desktop, werd het eens tijd om mijn ADSL-aansluiting ook onder Ubuntu aan de praat te krijgen. Aan de installatie-CD van mijn provider (voor Windows) had ik natuurlijk niets omdat ik nog geen Windows-applicaties kan draaien. Daartoe heb je de Windows-omgeving WINE nodig, en die moet je dus via internet installeren…

Om deze cirkel te doorbreken moest ik dan ook wel met het netwerkgereedschap van Ubuntu aan de slag. Dat zag er maar primitief uit, vond ik. Voor draadloos ADSL waren er slechts vier tabs beschikbaar met een paar invoervelden en wat keuzemenu’s. En daarmee moest ik op internet kunnen komen? Ja dus!

Na het overnemen van de hele technische blabla van mijn huidige PC, heb ik daar een tekstbestandje van gemaakt, en dat op een USB-stokkie gezet zodat ik het in Ubuntu kon gebruiken om te kopiëren en te plakken. En zo had ik mijn ADSL in een paar minuten aan de praat!

Via het hoofdmenu is het Softwarecentrum te openen waar je van alles en nog wat kunt vinden om je op weg te helpen: software, drivers, plug-ins, lettertypen, enzovoort. Flash en Taalondersteuning waren dan ook snel gevonden en geïnstalleerd. Hierbij merk ik trouwens op dat Ubuntu zeer netjes is vertaald! Dit is overduidelijk nog ouderwetsch mensenwerk geweest.

Nu ben ik inmiddels wel toe aan de Windows-omgeving WINE, maar die zal ik pas installeren nadat ik Ubuntu ook op mijn huidige systeem heb geïnstalleerd.

Hiermee eindigt mijn verhaal, maar het is niet ondenkbaar dat ik er in de nabije toekomst nog wel het e.e.a. over zal schrijven.

Ben je Windows en Micro$oft ook zo zat? Denk dan ook eens na over Ubuntu of een andere Linux-distributie!

EINDE

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 1,00 van 5)

Laden...

De hoofdmoot van m’n bestanden was dus gered, maar die harde schijf? Nee, die moest er toch echt maar eens uit! Ik vond die Maxtor van 80 gieg nl. altijd al een herriebak, en die herrie was er in de loop der jaren zeerzeker niet minder op geworden! Tevens was ik wat minder gelukkig met het feit dat er na de installatie van XP meteen een tekstballonnetje uit de systray (systeemvak) tevoorschijn kwam…

Ik moest deze installatie dus aanmelden. Ook was het niet eens meer mogelijk om me via internet aan te melden omdat de (overgeschreven) code al vaker gebruikt was…

Met mijn computer in de arm, en met dit voorgaande verhaal kwam ik dan ook een dag later binnen bij de computerboer. Hij had nog wel een ‘echte’ harde schijf, een Western Digital van 160 gieg, in de kluis liggen. Voor 20 euro extra zou hij ’m erin zetten, ’m opdelen in twee partities en er Win XP SP3 op installeren. Die installatie kon ik dan gewoon zelf aanmelden met de code die ik van zijn laptop had overgenomen.

De computerboer bleef me overigens op het hart drukken dat dit toch echt allemaal volkomen legaal was, en dat ik niet bang hoefde te zijn voor lastige vragen van Micro$oft. Goed, de waarde van Win XP zal inmiddels wel fors gekelderd zijn nu zelfs de opvolger Vista alweer is opgevolgd door Win 7, maar toch was ik nog steeds niet echt blij met het feit dat ik Micro$oft moest bellen om mijn installatie van Win XP ook na 30 dagen nog aan de praat te kunnen krijgen.

Wordt vervolgd.

(Nog geen stemmen)

Laden...

Hè! Tot ergens vlak na de millenniumwisseling was het leven van een computeraar nog redelijk overzichtelijk: behalve een bootflop van Win 98 had ik ook altijd nog wel een paar DOS-floppy’s liggen. Zo’n floppy was eenvoudig te maken: met de opdrachten sys a: en copy command.com a: was je in feite al klaar. Daarna zette je er nog een handjevol bestanden zoals defrag en fdisk bij, en je had een prachtig instrument om achter de schermen wat te rommelen.

In het uiterste geval tikte ik met het commando copy con [bestandsnaam] zelf wel ff een autoexec.bat en config.sys om mscdex.exe te laden. Daarmee werd de CD-Rom bereikbaar, en kon ik vrolijk de setup van Win 98 opnieuw draaien. Helaas zijn deze dagen voorgoed voorbij, en was dan ook ineens afhankelijk van een plaatselijke computerboer om me uit de brand te helpen.

Deze man had nog wel een bootable installatie-CD van Win XP SP3 voor me. Echter, om deze installatie aan de praat te krijgen moest ik wel ff de installatiecode van 5 x 6 cijfers en letters overnemen van zijn oude laptop. Legaal? Illegaal? Ik wist het niet, maar het werkte dus wel!

Van C: was weinig meer over, maar partitie D: was nog volledig intact! De primaire partitie C: van ongeveer 30 gieg moest dan ook tijdens de setup worden geformatteerd. Dat duurde ruim een uur, en ging ook niet bepaald geruisloos. Uiteindelijk is het wel helemaal gelukt, en had ik zo’n 2 uur na thuiskomst ineens een verse en snelle Win XP SP3 (bureaublad in ongeveer 10 sec.) plus de volledige beschikking over alle bestanden op partitie D:. Hoera!

Wordt vervolgd.

(Nog geen stemmen)

Laden...

Wat is me nl. overkomen? Vorige week kreeg ik tijdens het afsluiten van mijn PC (met XP SP2) ineens een melding omtrent zwevende bestanden. Windows moest voor het afsluiten eerst nog ff het e.e.a. rechtzetten. Helaas is dit niet helemaal gelukt, want bij de eerstvolgende herstart kwam Windows niet verder dan het opstartscherm, en zelfs starten in veilige modus wilde niet meer lukken.

Nou had ik misschien wel op F10 kunnen drukken tijdens het opstarten om de recovery (herstel) te activeren, maar heb hier geen ervaring mee. Zou dat misschien ongevraagd mijn partities om zeep kunnen helpen?

Gelukkig had ik mijn oude PC hier nog staan met een werkende installatie van XP. Hiermee zou het toch wel mogelijk zijn om een boot-CD te branden? Onder Win 98 SE was het immers nog mogelijk om een bootflop te maken, dus waarom dan heden ten dage geen boot-CD?

Jammer, maar helaas! In de Help en Ondersteuning van Windows heb ik daar geen letter over kunnen vinden. Dan maar eens het internet op. Ik plugde de USB-stekker van mijn ADSL-modem in mijn oude PC, en zowaar had ik binnen een paar seconden verbinding!

Na enig speuren vond ik een ISO-bestand waarmee ik met mijn brandprogramma een boot-CD kon maken zodat ik i.i.g. mijn partities zou kunnen bereiken. Wow! Dat klonk goed, dus ik opende het ISO-bestand met mijn brandprogramma Burn4free. Maar na een minuutje branden had ik… Een prachtige kopie van het gehele ISO-bestand! Grrr!

Ik had, zo begreep ik later, een CD-brander nodig die kon omgaan met ISO-bestanden. Snel gevonden, maar die gaf een dikke vette foutmelding. Waarschijnlijk ging het hier om een ontbrekende driver, maar ja, aan een cryptische melding met allerlei geheugenadressen heb ik helaas niet veel!

Wordt vervolgd.

(Aantal stemmen: 2 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...

Terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, zit ik al een beetje met het gratis besturingssyteem Ubuntu te spelen, en ik kan je nu alvast melden dat de kans zeer groot is dat ik over een paar weken volledig overgestapt ben! Natuurlijk neem je de beslissing om over te stappen naar een ander besturingssyteem niet zomaar. Nee, daar gaat in de regel toch wel iets aan vooraf. Hierbij dan ook mijn verhaal.

Inmiddels werk ik al weer bijna 10 jaar met Windows XP. Overstappen naar Vista zag ik niet zo zitten, want Vista moet je aanmelden, en kun je ook niet straffeloos opnieuw installeren als je bijv. een nieuwe harde schijf hebt ingebouwd. Vóór je het weet denkt meneertje Micro$oft in een dergelijk geval dat je Vista op een ander systeem hebt geïnstalleerd, en ben je je rechten op het gebruik van legaal aangeschafte software kwijt!

Goed, ik begrijp de zorgen omtrent de wildgroei aan illegale kopieën, maar hiermee graaft Micro$oft z’n eigen graf. Ik moet nl. in staat zijn om de legaal aangeschafte software bijv. na een paar jaar op een nieuwe of gewijzigde PC te installeren, en dat wordt met al dat gedoe rond dat aanmelden en het bijhouden van de huidige systeemconfiguratie eigenlijk onmogelijk!

Nou kun je natuurlijk een kopie maken van het bestandje wpa.dbl (waarin je configuratie wordt bijgehouden), en dat in geval van nood terugzetten. Ja, het schijnt zelfs mogelijk te zijn om met een paar kleine wijzigingen in de reg (het Windows-register) voor eens en voor altijd verlost te worden van dit gedoe, maar toch… Ik wil ook in dit geval gewoon mijn vrijheid terug!

Wordt vervolgd.

(Aantal stemmen: 1 | Gemiddeld: 5,00 van 5)

Laden...